Muhtemelen pozitif duyguların gücünü gösteren en etkili çalışma, sözde, rahibe çalışması olarak bilinen çalışmadır. Bu çalışma, 1930 yılında 200 rahibeden oluşan bir grubun rahibe manastırına katılması ile başlamıştır. Çalışmada kendi hayatlarından yansımaları ve ilerde olabileceklere dair otobiyografik yazılar yazmaları istenmiştir.
Yaklaşık 70 yıl sonra, psikologlar bu günlük girdileri analiz etmek için geri dönmüşlerdir. Araştırmacıların bulmak istedikleri şey, 20 yaşındaki rahibelerin günlüklerine yazdıklarının onları geri kalan hayatları hakkındaki öngörülerinin ne derece olduğunu görmekti. Özellikle, uzun ömürlü olma tahminleri üzerine. Cümlelerin -zekalarının bir göstergesi olarak- ne kadar kompleks olduğuna baktılar. Ayrıca nerede yaşadıklarına ve dindarlıklarına baktılar.
Bu faktörlerden hiçbiri rahibelerin yaşamında etkili bir rol oynamadı. Ama çarpıcı bir etkisi olan -çok kayda değer-bir faktör vardı. Günlük girdilerinde pozitif içerik olan rahibeler, girdilerinde negatif veya nötral olan içerik olan rahibelerden neredeyse 10 yıl daha fazla yaşıyorlarmış. Mutlu rahibelerden %90’nın dan fazlası (!), 85 yaşında, buna karşın, mutsuz olanların ancak üçte biri hala hayattaydı.
Araştırma topluluğu bu bulgular karşısında şaşkınlık içerisindeydi. Açıkça, mutlu olan rahibeler sadece mutlu olduklarından daha fazla yaşıyorlardı diğer nedenlerden dolayı değil. Bu sonuç, mutluluğu anlamaya çalışan bizler için de bir şeyi açığa çıkarmaktadır. Mutlu olmak için çaba sarfetmek sadece iyi hissetmemizi sağlamayacak, aynı zamanda hayatımızı uzatacak potansiyele de sahip olmamıza neden olacaktır.
Yazar: Manuel Kraus
Kaynak: http://gohighbrow.com/portfolio/the-science-of-happiness/
silik notes 